Ikona Matki Nadziei
(łac.) Mater Spei
(ang.) Mother of Hope
Ikona Matki Błogosławionej Nadziei jest kopią ikony z XIII wieku., gdzie Matka Boża przedstawiona jest w typie Hodegetrii. Główną postacią ikony jest Madonna, ukazana frontalnie, w pełnej postaci, siedząca na tronie. Maria jest tu postacią dostojną, wręcz majestatyczną. Głowę trzyma prosto, lekko zwróconą w kierunku Chrystusa, którego podtrzymuje na lewym ramieniu Łagodnym gestem prawej dłoni z długimi palcami wskazuje na Niego, jednocześnie, z matczyną delikatnością dotykając kolan Syna. Może to być gest prezentacji – wskazania ludziom Syna Bożego lub gest postawy służebnej – przedstawienie Synowi wiernego ludu. Ale na pewno jest tez w tym geście poczucie jedności z Jednorodzonym Synem i wola bycia przy nim zawsze.
Chrystus znajduje się w pewnym oddaleniu od twarzy Matki, ale głowę ma lekko obróconą w prawo, w stronę Jej twarzy. Wznosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa, a w lewej dłoni trzyma zwój Pisma. Choć Chrystus jest tu Dzieckiem, występuje w ikonograficznym typie Chrystusa – Emmanuela, ma twarz dojrzałego, inteligentnego człowieka. Ubrany jest w czerwoną suknię – symbol Królewski, ale też odwołanie do Męki. Jego głowę otacza wyraźny złoty nimb z symbolem Krzyża. Bose, drobne stopy przywołują jednak myśl o Niemowlęciu w ramionach Matki.
Taki typ ikonograficzny ukształtował się ostatecznie w Bizancjum. Przebija z niego stosowany w cesarskim pałacu porządek, składający się z oficjalnych ceremonii ukazujący jedynie świętość i godność władzy cesarskiej. Ta majestatyczna godność przyjęta została na wiele wieków w malarstwie ikonowym jako najlepiej ukazująca Boskie Macierzyństwo.
Tronująca Madonna pozbawiona jest insygniów królewskich, a jednak z całą pewnością jest Ona przedstawiona jako Królowa .Złoty nimb, oznaka świętości , jest tu też symbolem królewskim. Także monumentalny tron, wyścielony purpurą ( kolor królewski) i podnóżek u Jej stóp są oznaką najwyższych godności. Poza tym stopy Maryi ubrane są w szkarłatne obuwie – przywilej cesarski. Ponad tronem, po obu stronach głowy Madonny, zamieszczono medaliony z Aniołami. To oni trzymają berła i złote kule – insygnia królewskie. Matka Boża przedstawiona jest w długiej brązowej sukni, okrytej granatowym maforionem (długim szalem, okrywającym całą postać). Maforion, na głowie i ramionach ozdobiony jest trzema gwiazdami, oznaczającymi nieustające dziewictwo Maryi. Te dwa kolory – brunatny i ciemnoniebieski to symbole dwóch przestrzeni – Nieba i Ziemi. Maria jest wiec
tu przedstawiona jako Królowa Nieba i Ziemi. Jednocześnie kolor płaszcza jest kolorem nadziei, która jest tak potrzebna w ziemskim bytowaniu.
Piękne subtelne linie tkaniny, migoczące złotem draperie, odbijające światło to pewnością wpływy bizantyjskie. Ale już wytłaczane we wzory kwiatowe tło czy próba perspektywicznego ujęcia tronu o wyraźnie architektonicznym wzorze to wyraźne wpływy toskańskie. Na tej podstawie można sądzić że artysta malujący ikonę był prawdopodobnie Grek, ulegający jednak wpływom włoskim lub malujący na zlecenie włoskiego patrona.
Najważniejsze jednak jest to, że natchniony artysta pozostawił po sobie ikonę Madonny, która przenikliwym spojrzeniem migdałowych oczu wpatruje się w nas i błogosławieństwem ogarnia każdego, kto szuka u niej pomocy i nadziei.
Ikona ta została napisana przez Magdalenę Dylewską.
Ikonę Matki Błogosławionej Nadziei dla Parafii Trójcy Świętej w Lublinie 3 lipca 2010 roku uroczyście poświęcili arcybiskup Józef Życiński Metropolita Lubelski oraz biskup pomocniczy diecezji tarnowskiej Andrzej Jeż.
The Icon of the Mother of Blessed Hope is a copy of a 13th-century icon, with Theotokos depicted as Hodegetria. The central figure in the Icon is a Madonna. It is a full-length figure, depicted frontally, with Theotokos sitting on the throne. Her image is one of profound dignity, if not majesty. She is keeping her head straight, turning her face slightly towards Jesus, whom she is holding against her left arm. Making a gentle gesture with the extended fingers of her right hand, she is pointing at her Son while also caressing His knees with motherly tenderness. This might be a gesture of a presentation, of showing the Son of God to the people, or a gesture of subjection, in which He is indtroduced to the faithful People of God. Either way, what this gesture certainly shows as well is a feeling of unity with the Only Begotten Son and the will to be with Him forever.
Jesus is slightly distanced from the face of Theotokos, although His head is leaning slightly to the right, towards Her face. He has his right hand raised in a gesture of blessing, with His left hand holding a scroll of Scripture. Despite being a Baby figure, Jesus is depicted here as the iconographic Christ Emmanuel, his face being that of a mature, bright man. He wears a red robe, which is a symbol of Royalty as well as a reference to the Suffering. His head is surrounded by a distinct, golden nimbus with a symbol of the Cross. However, his bare, petite feet invoke an impression of Infant Jesus in the arms of His Mother.
This iconographic model became established in Byzantium. It oozes the sense of order one would expect from an imperial palace, involving the solemnity of official ceremonies and demonstrating the sheer and ultimate holiness and dignity of imperial power. For many ages, iconographic paintings had embraced this majestic dignity in the belief that it best represented the Godly Motherhood.
While being without a royal insignia, the Enthroned Madonna is most certainly a Queen in this picture. The golden nimbus, a sign of holiness, is also a royal symbol. The monumental, purple-lined (purple being a royal colour), throne and the footrest, also represent supreme status and dignity. In addition, Mary has dark-red footwear, representing an imperial privilege. Placed above both sides of Madonna’s head are medallions with Angels. It is they who are holding sceptres and orbs, both royal insignia. Theotokos is shown wearing a long brown dress, and is wrapped in a mapharion. The head-and-shoulder areas of the mapharion are adorned with three stars to signify the perpetual virgnity of Mary. These two colours – dark blue and brown – symbolise the realms of Heaven and Earth. Mary is, therefore, depicted as Queen of Heaven and Earth. What is more, the coat is in the colour of the much needed hope in our earthly lives.
The subtle lines of cloth and shimmering, gold, light-reflecting, drapes exhibit Byzantine influence very clearly. On the other hand, the floral-patterned background or the attempt at using perspective to depict the throne, which has a clearly architectural pattern, are hallmarks of the Tuscan style. What is most important, however, is that the inspired artist left this icon of Madonna, watching us perspicaciously with Her almondy eyes, for everyone looking for help and hope to be graced by her blessing. There is therefore good reason to believe that the creator of this Icon was probably Greek. The unusual style, however, was due to his being influenced by the Italian tradition, or simply being commissioned to paint this Icon by an Italian patron.
The icon you can see in our church was painted by Magdalena Dylewska.
On 3 July 2010 Józef Życiński, the Roman Catholic Metropolitan Archbishop of the Archdiocese of Lublin, and Andrzej Jeż, the Auxiliary Bishop of the Tarnów Diocese, solemnly consecrated the Icon of Mother of Blessed Hope.