Wielki czwartek
Przychodzimy do kaplicy na godz. 18:00
W Kościele rozpoczyna się dziś Triduum Paschalne. Zaczyna się Mszą św. Wieczerzy Pańskiej. Jest ona jakby „sakramentalnym prologiem” tego, co celebrować będziemy w następnych dniach.
Tego dnia przenosimy się do Jerozolimy, pełnej żydowskich pielgrzymów, którzy przybyli do tego miasta na wyjątkowe święto - Paschy. To święto upamiętnia wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej. W Wielki Czwartek rozpoczynają się kulminacyjne wydarzenia nowej, Chrystusowej Paschy: wyzwolenia ludzi z niewoli grzechu.
Wracamy do takich miejsc jak: Wieczernik, Ogród Oliwny, Pałac Najwyższego Kapłana. W Wieczerniku, w „sali położonej na górze” sprawował Jezus pierwszą Mszę św. Była to uczta pożegnalna, ale i prorocza zarazem, bo zapowiadała krwawą Ofiarę na krzyżu.
W Getsemani Jezus w sposób krwawy modlił się przed złożeniem swojej ofiary. Tam też został pojmany i doprowadzony przed oblicze władz żydowskich w celu przeprowadzenia pokrętnego śledztwa, które miało ukryć zbrodnię.
† Wielki Czwartek to dzień radości z darów Bożych - sakramentów Eucharystii i Kapłaństwa.
Liturgia rozpoczyna się od uroczystej procesji wejścia. W procesji tej idzie służba liturgiczna i kapłani, którzy w tym dniu koncelebrują Mszę świętą. Koncelebra jest wyrazem jedności kapłaństwa. Zechciejmy więc w tym dniu otoczyć szczególną pamięcią modlitewną kapłanów, by wiernie wypełniali wezwanie Chrystusa.
Po Ewangelii odbędzie się obrzęd obmycia nóg, jako znak pokory i służby Chrystusa, który pozostawił nam przykazanie służebnej miłości.
Na koniec liturgii przeniesiemy Najświętszy Sakrament do Kaplicy Adoracji (tzw. Ciemnicy), aby tam trwając na modlitwie dziękować Panu za Jego obecność, za Jego ofiarę, za Jego miłość i służbę wobec nas.
Obnażenie ołtarza, które nastąpi po liturgii, ma nam przypomnieć całkowite uniżenie Chrystusa, Jego ogołocenie i wprowadzić nas w wielkopiątkowe czuwanie przy Jezusie.
Wielki Piątek
Przychodzimy do kaplicy na godz. 17:00
17:00 – Wspólna modlitwa Koronki do Bożego Miłosierdzia
17:15 – Nabożeństwo Drogi Krzyżowej
18:00 – Liturgia Męki Pańskiej
Wielki Piątek jest pamiątką wydarzeń śmierci Chrystusa na Krzyżu oraz poprzedzających ją: sądu, drogi na Kalwarię i ukrzyżowania.
To jeden z dwóch dni w roku, w którym Kościół nakazuje post ścisły.
W ostatnim swym akcie powiedzie nas dzisiejsza liturgia stromo pod górę na Kalwarię. Wcześniej znajdziemy się w pałacu najwyższych kapłanów i w twierdzy Antonia, gdzie rezydował namiestnik Cezara - Piłat.
Wejdziemy w atmosferę nienawiści i wołającej o pomstę do nieba niesprawiedliwości. Będziemy przeżywać straszne chwile cierpienia duchowego i fizycznego naszego Zbawiciela.
Nigdzie nie odprawia się w tym dniu Mszy świętych. To wymowna symbolika tego dnia. Świątynie bez eucharystycznej celebracji i z ogołoconymi ołtarzami, odsyłają na Golgotę, gdzie Najwyższy Kapłan składa krwawą Ofiarę z Siebie.
W Wielki Piątek celebrans używa czerwonego koloru szat. Jest to znak królewskości Chrystusa i Jego zwycięstwa nad śmiercią oraz znak Jego najwyższego męczeństwa we własnej krwi na krzyżu.
Leżenie krzyżem to pierwszy, przejmujący symbol liturgii Wielkiego Piątku. Kapłan, wychodząc w zupełnej ciszy przed ołtarz, pada przed nim twarzą do ziemi. To uznanie, że przez nasze grzechy jesteśmy współwinni śmierci Chrystusa.
Padamy na twarz uznając, że Krzyż jest prawdziwym „krzewem gorejącym”, miejscem ostatecznego objawienia ognia Bożej miłości, który choć płonie, to nie niszczy.
Liturgia Wielkiego Piątku składa się z czterech części:
Pierwsza część: Liturgia słowa
Przypomina nam cierpienie Chrystusa zapowiedziane przez proroka Izajasza. Wysłuchamy też opisu Męki Pańskiej, a słowa listu do Hebrajczyków pomogą nam zrozumieć sens śmierci Chrystusa, „który stał się przyczyną zbawienia dla wszystkich”.
Liturgię słowa zakończy wielka modlitwa powszechna mająca 10 wezwań.
Szczególnie piękna jest druga część liturgii - adoracja Krzyża
Wnosimy i odsłaniamy „drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Całujemy Krzyż i klękamy przed nim, by podziękować za cierpienie i mękę Zbawiciela, a także za przebaczenie grzechów, które z Krzyża ofiarował nam Chrystus.
Komunia św. stanowi trzecią część liturgii Męki Pańskiej.
Przyjmując Ciało Pana łączymy się także duchowo z ofiarą Jego Krzyża.
Na zakończenie liturgii zaniesiemy Najświętszy Sakrament do „Bożego Grobu”,
aby tam rozważać cierpienie Zbawiciela i oczekiwać na radość zmartwychwstania.
† Liturgia Wielkiego Piątku rozpoczyna się od procesji w całkowitej ciszy.
Kapłan podejdzie do ołtarza i upadnie na twarz.
W czasie, gdy kapłan będzie się modlił leżąc krzyżem, my wszyscy uklękniemy.
WIELKA SOBOTA – wigilia paschalna
Przychodzimy do kaplicy na godz. 20:00
Przynosimy ze sobą świece oraz butelki na wodę święconą.
Noc paschalna to serce całego roku liturgicznego. Jezus Chrystus przechodzi ze śmierci do życia i chce włączyć nas wszystkich w swoje przejście.
Świat przed Chrystusem był pogrążony w ciemności i takim jest również nasze życie, gdy brak w nim Chrystusa.
Obojętnie, w jakim momencie naszego życia jesteśmy, Jezus chce wejść w nie z nowym światłem i nową nadzieją.
Przyjrzyjmy się elementom wielkosobotniej wieczornej liturgii:
Obrzęd światła
Przejście: z ciemności do światła, z grzechu do łaski, ze śmierci do życia.
To wszystko ma wyrazić obrzęd, który rozpoczyna świętowanie Paschy.
Prosta symbolika przedstawia w skrócie tajemnicę odkupieńczej śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Rozpalany ogień opiera swą symbolikę na biblijnym motywie światła, które towarzyszy ukazywaniu się Boga.
Chrystus jako odblask Chwały Boga jest światłością ludzi. Wyzwala ludzi spod panowania ciemności i przemienia w synów światłości.
Paschał
To duża świeca z wosku. Jest ona zapalana od poświęconego ognia i uroczyście wnoszona do ciemnego kościoła. Symbolika procesji z zapalonym Paschałem nawiązuje do wędrówki Izraelitów przez pustynię za przewodem słupa obłoku i słupa ognia oraz obrazuje pielgrzymowanie Kościoła przez świat za przewodem Chrystusa.
Wyryty na Paschale krzyż oznacza odkupieńczą śmierć Chrystusa. Pięć otworów to symbole Jego zbawczych ran, a pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu oznacza panowanie nad czasem.
Paschał stawia się obok chrzcielnicy. To od niego zapala się świece przy chrzcie dziecka, jako znak jego włączenia do Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół.
Exsultet, czyli orędzie Wielkanocne
Starożytny hymn chrześcijan. To jedna z najpiękniejszych modlitw Kościoła. To pochwała paschału symbolizującego Chrystusa.
Treść hymnu podkreśla ciągłość historii zbawienia, której ukoronowaniem jest wydarzenie Zmartwychwstania.
Liturgia Słowa
W rozbudowanej Liturgii Słowa Wigilii Paschalnej słyszymy opowieść o działaniu Boga dla ratowania człowieka.
Wybór czytań obejmuje główne momenty scenariusza podjętego przez Boga, który nazywamy planem zbawienia. Pomimo ludzkich występków, buntów, przeciwstawiania się Bogu, Pan nigdy nie zaniechał swego zbawczego planu, ale wypełnił, posyłając na świat swojego Jednorodzonego Syna.
Liturgia chrzcielna
Na liturgię chrzcielną Wigilii Paschalnej składają się trzy elementy: Litania do Wszystkich Świętych, błogosławieństwo wody chrzcielnej oraz odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych.
Chrzest jest bramą. To w tym sakramencie zostaliśmy zanurzeni w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, aby w Nim powstać do nowego życia. W chwili chrztu zaciągnęliśmy pewne zobowiązania: wiary i wyrzeczenia się zła.
W Wigilię Paschalną jest czas, aby do tych przyrzeczeń wrócić i je odnowić.
Liturgia Eucharystyczna
To ostatnia i zarazem szczytowa część liturgii Wigilii Paschalnej. Warto zaznaczyć, że nie jest to Msza św. Wielkiej Soboty, ale Niedzieli Zmartwychwstania; pełna radości, bo w sposób najdoskonalszy urzeczywistnia Paschę Pana.
† Już wkrótce dookoła zalegną ciemności a my stoimy przy słupie ognia. Od poświęconego ognia zostanie zapalony Paschał. Potem kapłan wniesie go uroczyście do kościoła.
Po drugim wezwaniu: „Światło Chrystusa!” zapalimy nasze świece. Zapalimy je od poświęconego Paschału i przekażemy ogień stojącym obok nas.